W latach osiemdziesiątych naszego wieku zrodziła się konieczność wyznaczenia ogólnie respektowanego standardu jakości. W erze globalizacji i silnych współzależności gospodarczych pomiędzy krajami całego świata powstała potrzeba wyznaczenia wspólnych norm regulujących jakość, niezależnie od kraju w którym są realizowane, ponieważ pozwoliłoby to na wiarygodną ocenę jakości produktów i usług.

Jeszcze parę lat temu niewiele instytucji oświatowych interesowało się istnieniem serii Norm ISO 9000 ustalonych przez Międzynarodową Organizację Standaryzacji. Międzynarodowa normalizacja jakości nie ominęła również edukacji. Obecnie coraz większą wagę przywiązuje się do jakości kształcenia, ponieważ decyduje ona w dużym stopniu o późniejszej pozycji absolwenta na rynku pracy. Szkoła, czy uczelnia o dobrej jakości i warunkach kształcenia przyczynia się do zwiększenia kapitału ludzkiego tkwiącego w absolwencie. Przez to jakość kształcenia staje się również jednym z podstawowych czynników decydujących o wyborze szkoły czy uczelni. Nauka staje się coraz droższa, dlatego wybór pada z reguły na placówkę kształcącą na wyższym poziomie, co w przyszłości ma zagwarantować lepszą pracę i płacę.

Normy ISO w edukacji pozwalają również rozwiązać problem uznawania dyplomów i kwalifikacji nadawanych przez placówki oświatowe w różnych krajach (dotyczy to szczególnie krajów Unii Europejskiej i Polski, Czech oraz Węgier). Z tych też powodów wprowadzenie systemu zarządzania jakością opartego na normach ISO 9000 może okazać się dla placówki oświatowej bardzo dobrą inwestycją, a od momentu przystąpienia Polski do UE, jest bardzo ważnym elementem konkurencyjnym i może zaważyć o przyszłości placówki.